توضیح انواع کارت SD

توضیح انواع کارت SD

انواع مختلفی از کارت SD و همچنین چندین سیستم رتبه بندی سرعت و کدهای رمزی وجود دارد. در اینجا خلاصه ای از تفاوت ها وجود دارد.

“SD” مخفف Secure Digital است.

دو اندازه اصلی: کارت‌های SD با اندازه کامل و کارت‌های microSD.

انواع اصلی: SD (تا 2 گیگابایت)، SDHC (2 گیگابایت-32 گیگابایت)، SDXC (32 گیگابایت-2 ترابایت)، SDUC (2 ترابایت-128 ترابایت).

سازگاری: قبل از خرید الزامات دستگاه را بررسی کنید.

کلاس های سرعت: نرخ های انتقال داده را نشان می دهد. برای دستگاه هایی مانند دوربین بسیار مهم است.

انواع مختلفی از کارت SD موجود است. و همیشه مشخص نیست که چه تفاوت هایی وجود دارد. این کارت‌ها در اندازه‌های فیزیکی مختلف، ظرفیت‌های ذخیره‌سازی مختلف، سیستم‌های فایل مختلف، رابط‌های مختلف و سرعت‌های متفاوت ارائه می‌شوند. و تعداد زیادی کد رمز و رتبه بندی روی آنها وجود دارد.

بنابراین در اینجا خلاصه ای از نحوه درک همه این موارد برای اطمینان از دریافت کارت SD مناسب برای دوربین یا دستگاه خود آورده شده است.

اول، اصول اولیه:

کارت‌های SD دسته‌ای از کارت‌های حافظه برای ذخیره اطلاعات هستند.

آنها از حافظه فلش برای ذخیره اطلاعات خود استفاده می کنند (در مقایسه با حافظه مغناطیسی بسیار قدیمی تر). فلش مموری سریع، پایدار است، در برابر میدان های مغناطیسی سطح معمولی حساس نیست، قطعات متحرک ندارد و می توان آن را کوچک کرد. فلش مموری چیزی است که در تلفن همراه شما و درایوهای SSD کامپیوترهای جدیدتر استفاده می شود.

SD مخفف Secure Digital است. گروهی که مسئول تنظیم استانداردها و ترویج فناوری است، انجمن SD است. و برای اینکه بتوانند از برچسب‌ها و رتبه‌بندی‌های مختلف استفاده کنند – و بتوانند به درستی آن را کارت SD بنامند – تولیدکنندگان کارت حافظه باید استانداردهای منتشر شده انجمن SD را رعایت کنند.

در واقع دو اندازه فیزیکی متفاوت (یا فاکتور شکل) کارت‌های SD وجود دارد: کارت‌های SD با اندازه کامل و کارت‌های microSD. مواردی که در اینجا روی آنها تمرکز می کنم کارت های SD با اندازه کامل هستند (کارت های microSD را جداگانه پوشش خواهم داد). یک کارت SD با اندازه کامل در اسلات کارت میکرو اس‌دی قرار نمی‌گیرد، اما می‌توانید آداپتورهای کارتریج دریافت کنید که به شما امکان می‌دهند از کارت‌های microSD در اسلات کارت حافظه SD با اندازه کامل استفاده کنید.

انواع اصلی کارت SD چیست؟

در حالی که همه آنها معمولاً به عنوان کارت های SD شناخته می شوند، در حال حاضر چهار نوع فرعی از کارت های دیجیتال امن وجود دارد:

SD (یا SDSC)

SDHC

SDXC

SDUC

این کدها به این ترتیب بخشی از رتبه بندی عملکرد نیستند. آنها زیر انواع تعریف شده توسط SD Association هستند و نوع سیستم فایل را در ترکیب با محدوده ظرفیت ذخیره سازی مشخص می کنند.

رایج ترین موردی که احتمالاً در فروشگاه ها با آن مواجه می شوید کارت های SDHC و SDXC هستند. کارت‌های SD قدیمی‌تر هستند و در حال حاضر بسیار کمتر رایج هستند. SDUC استاندارد جدیدی است که هنوز به هیچ وجه به بازار مصرف کننده وارد نشده است. ابعاد فیزیکی همه آنها یکسان است (کارت‌های microSD متفاوت هستند و کارت‌های microSD گاهی اوقات به اشتباه به عنوان کارت‌های ماکرو SD شناخته می‌شوند).

انجمن SD مشخص کرده است که کارت هایی که ظرفیت ذخیره سازی 32 گیگابایت یا کمتر دارند به عنوان FAT32 فرمت می شوند و در زیر نوع SDHC قرار می گیرند.

کارت های 64 گیگابایتی و بزرگتر با exFAT فرمت می شوند.

بنابراین، به عنوان یک مثال عملی، اگر یک کارت SD 32 گیگابایتی در فروشگاه مشاهده کردید، همیشه یک کارت SDHC خواهد بود. و اگر یک کارت 512 گیگابایتی دیدید، SDXC خواهد بود.

کارت های SD

SD اغلب به‌عنوان نوع عمومی برای همه این کارت‌ها استفاده می‌شود، اما اگر می‌خواهید در مورد آن حساس باشید، در واقع به نوع خاصی اشاره دارد که نوع اصلی منتشر شده بود. برای ایجاد تمایز، گاهی اوقات می بینید که به آن SDSC گفته می شود (“SC” برای ظرفیت استاندارد است). این برای کارت های تا ظرفیت ذخیره سازی 2 گیگابایت اعمال می شود. آنها با FAT12 و FAT16 فرمت شده اند.

کارت های SDHC

(Secure Digital High Capacity) یک مشخصات طراحی است که به کارت های SD با ظرفیت بیش از 2 گیگابایت و حداکثر 32 گیگابایت و فرمت شده با فایل سیستم FAT32 اشاره دارد.

FAT32 از فایل‌های فردی حداکثر تا حداکثر 4 گیگابایت پشتیبانی می‌کند (به همین دلیل است که بسیاری از دوربین‌ها فایل‌های ویدیویی خود را در فرآیندی به نام فصل‌بندی به تکه‌های 4 گیگابایت یا کمتر تقسیم می‌کنند).

کارت های SDXC

SDXC (Secure Digital Extended Capacity) به کارت های SD با ظرفیت بیشتر از 32 گیگابایت و حداکثر 2 ترابایت اشاره دارد.

آنها در سیستم فایل exFAT فرمت شده‌اند، که به شما امکان می‌دهد حجم فایل‌های فردی واقعاً عظیم باشد. علاوه بر اندازه فایل های بزرگتر، یکی از ملاحظات طراحی exFAT پشتیبانی بهتر از حافظه های فلش مانند کارت های SD است.

کارت‌های SD مصرف‌کننده استاندارد به حداکثر ظرفیت ذخیره‌سازی ۲ ترابایتی نرسیده‌اند. بزرگترین کارت های موجود در بازار در حال حاضر کارت های 1 ترابایتی هستند.

کارت های SDUC

انجمن SD مشخصات جدیدتری به نام SDUC یا Secure Digital Ultra Capacity ایجاد کرده است که برای کارت هایی از 2 ترابایت تا 128 ترابایت طراحی شده است. کارت‌های SDUC دارای فناوری میزبان، پروتکل‌ها و درایورهای خاص خود هستند. توجه به این نکته مهم است که کارت های SDUC فقط با دستگاه هایی کار می کنند که دارای سازگاری SDUC هستند. به عبارت دیگر، نمی توانید از کارت SDUC در دوربینی استفاده کنید که به طور خاص از SDUC پشتیبانی نمی کند، که در حال حاضر فاقد دوربین است.

این کارت های SDUC با سیستم فایل exFAT فرمت شده اند. با این حال، لازم به ذکر است که این کارت ها هنوز در بازار در دسترس نیست بنابراین، فعلاً جای نگرانی برای به دست آوردن تصادفی یکی از این کارت ها وجود ندارد.

SDUC یک استاندارد نوظهور است که ظرفیت ذخیره سازی فایل بسیار بزرگتری را امکان پذیر می کند. در این راستا، به نظر می‌رسد که از استفاده‌های با نرخ بیت بالا فراتر از 8K و واقعیت مجازی پشتیبانی کند.

برای اطلاعات بیشتر در مورد کارت های حافظه SDHC، SDXC و SDUC، می توانید به این لینک مراجعه کنید: کارت های حافظه SD در مقابل SDHC در مقابل SDXC vs SDUC

سازگاری

اگر کارت SD می‌خرید، ایده خوبی است که الزامات دوربین یا دستگاهی را که آن را در آن قرار می‌دهید بررسی کنید. برخی از دوربین‌های قدیمی فقط از کارت‌های SDHC پشتیبانی می‌کنند و نمی‌توانند با کارت SDXC کار کنند. و برخی از دستگاه های قدیمی تر فقط با SD کار می کنند. اما اگر دستگاهی از SDXC پشتیبانی می‌کند، می‌توانید از SDXC، SDHC و SD در آن استفاده کنید (اما نه SDUC).

کلاس های سرعت کارت SD در دوربین های دیجیتال

و در مورد سازگاری، دریافت کارت SD با سرعت کافی برای دستگاه شما نیز مهم است. استفاده از کارت SD سریع به شما کمکی نمی‌کند عکس‌ها یا فیلم‌های بهتری بگیرید یا کیفیت تصویر را بهبود ببخشید، اما می‌تواند به شما امکان دهد از همه ویژگی‌های دوربین بدون مشکل استفاده کنید.

علاوه بر ظرفیت ذخیره سازی و سیستم فایل، کارت های SD با سرعت آنها نیز تعریف می شوند. در بسیاری از دستگاه‌ها، توانایی دریافت و یا خاموش کردن سریع داده‌های زیادی روی کارت، عملکردی حیاتی است که کارت حافظه باید بتواند با آن هماهنگ باشد.

بنابراین انجمن SD چندین نوع کلاس سرعت ایجاد کرده است تا به مصرف کنندگان کمک کند تا بدانند آیا یک کارت خاص باید به اندازه کافی برای یک دستگاه خاص سریع باشد یا خیر. اینها به حداقل سرعت نوشتنی که کارتها می توانند برآورده کنند اشاره دارد. آنها اغلب سریعتر از آن حداقل آستانه هستند.

دو دسته مختلف از کلاس‌های سرعت برای کارت‌های SD اعمال می‌شوند و برای انواع مختلف سرعت نوشتن اعمال می‌شوند. برای دستگاه‌هایی مانند دوربین‌ها و پخش‌کننده‌های موسیقی، کلاس سرعت مربوطه کلاس سرعت ویدیو است—تکرار فعلی این کلاس با یک V و سپس یک عدد (مثلا V30 یا V90) نوشته می‌شود.

برای دستگاه های محاسباتی مانند دستگاه های بازی، سرعت A اهمیت بیشتری دارد که به شکل A1 یا A2 نوشته شده است (در ادامه در مورد آن بیشتر توضیح می دهیم).

سرعت کارت SD

هنگام صحبت در مورد “سرعت” کارت های SD، در حالی که همه آنها به سرعت انتقال داده اشاره می کنند، در واقع چندین نوع سرعت وجود دارد که باید در نظر گرفته شود.

برخی از انواع سرعت برای کاربردهای خاص اهمیت بیشتری دارند، در حالی که برخی دیگر در انواع مختلف دستگاه ها اهمیت بیشتری دارند. همه آنها به سرعت انتقال داده اشاره دارند، اما بیش از یک راه برای انتقال داده وجود دارد.

برای شروع، جهت انتقال داده وجود دارد. سرعت هایی برای دریافت اطلاعات از کارت SD وجود دارد که به آن سرعت خواندن گفته می شود و همچنین سرعت هایی برای دریافت اطلاعات روی کارت وجود دارد که به عنوان سرعت نوشتن شناخته می شود. اینها اغلب متفاوت و اغلب بسیار متفاوت هستند. اغلب اوقات، سرعت خواندن کارت SD بیشتر از سرعت نوشتن است.

اما حتی بیشتر خراب می شود. اغلب مهمترین آن دو سرعت، سرعت نوشتن است. این همان چیزی است که تعیین می‌کند آیا یک کارت SD معین می‌تواند با نیازهای دستگاهی که در آن استفاده می‌شود مطابقت داشته باشد یا خیر. به عنوان مثال، اگر یک دوربین دیجیتال ویدیویی با وضوح بالا 4K یا 8K ضبط می‌کند، داده‌های زیادی را به سمت دستگاه پرتاب می‌کند. کارت SD برای ذخیره. اگر کارت نتواند به کار خود ادامه دهد، می تواند منجر به خطاهایی مانند یخ زدن دوربین، توقف غیرمنتظره ضبط، افت فریم یا داغ شدن بیش از حد دوربین شود. همه اینها بد است. به همین دلیل است که داشتن کارت با سرعت نوشتن بالا در بسیاری از دوربین های امروزی مهم است.

اما حتی در این صورت، نوع خاصی از سرعت نوشتن است که برای این هدف خاص اهمیت دارد. به عنوان سرعت نوشتن متوالی شناخته می شود و اساساً به این معنی است که کارت می تواند جریان طولانی و ثابتی از داده های متوالی (یعنی فیلم ویدیویی) را بدون مشکل ذخیره کند.

اما برای یک دستگاه بازی، که در آن مقدار زیادی داده کوچک به سرعت ذخیره می شود، چیزی که اهمیت بیشتری دارد سرعت نوشتن تصادفی است. و کارت‌هایی وجود دارند که مخصوصاً برای این نوع استفاده مناسب هستند، اما برای استفاده در دوربین‌ها چندان مناسب نیستند. (اطلاعات بیشتر در مورد آن در زیر.)

نکاتی در مورد رتبه بندی سرعت کارت SD

وقتی صحبت از رتبه بندی سرعت کارت SD به میان می آید، نکاتی وجود دارد که ارزش توجه دارند. سریع‌ترین کارت‌های SD موجود در بازار در حال حاضر، کارت‌های UHS-II هستند که دارای رتبه‌بندی کلاس سرعت ویدیویی V90 هستند.

رتبه بندی سرعت: مگابایت در مقابل مگابیت

روش سنتی برای اشاره به سرعتی که می توان با آن داده ها را روی کارت های حافظه نوشت و از آنها دانلود کرد، با MB/s یا MBps است. مخفف مگابایت در ثانیه است و “B” همیشه با حروف بزرگ است. وقتی به رتبه‌بندی‌های سرعت کارت SD نگاه می‌کنید، تقریباً همیشه بر حسب مگابایت در ثانیه (MBps یا MB/s) کار می‌کنید.

به طور گیج کننده ای، معیار مشابهی وجود دارد: Mb/s یا Mbps. مخفف مگابیت بر ثانیه است و b همیشه کوچک است. مگابیت در ثانیه معمولاً هنگام صحبت در مورد میزان بیت ضبط ویدیو استفاده می شود.

آنها یک چیز نیستند. در هر بایت 8 بیت وجود دارد، بنابراین برای رسیدن از مگابیت بر ثانیه به مگابایت در ثانیه، باید در 8 ضرب کنید. بنابراین 80 مگابایت بر ثانیه برابر با 640 مگابیت بر ثانیه است. در اینجا یک محاسبه تبدیل مفید است

رتبه X در مقابل مگابایت بر ثانیه برخی از تولیدکنندگان به جای مگابایت بر ثانیه از رتبه بندی x مرموزتر استفاده می کنند. به خصوص Lexar مدتهاست که از این سیستم استفاده می کند. این از روش قدیمی اندازه گیری سرعت درایوهای CD-ROM می آید، زمانی که سرعت استاندارد یک درایو CD-ROM 150 کیلوبایت بر ثانیه بود. بنابراین، هر x برابر با 150 کیلوبایت بر ثانیه است.

در اینجا یک ماشین حساب ساده برای تبدیل برخی از رتبه بندی های x رایج به مگابایت بر ثانیه وجود دارد:

طبقه بندی سرعت کارت SD

به کارت‌های SD رتبه‌بندی کلاس سرعت داده می‌شود که به دسته‌بندی آنها برای نوشتن داده‌ها اشاره می‌کند، که هر دسته کاربرد ضبط ویدیو در دنیای واقعی را توصیف می‌کند. اینها برای کارت‌های SDXC و SDHC نیز به همین صورت اعمال می‌شوند.

گیج کننده است، حتی این نوع رتبه بندی حداقل سه نام داشته است. نوع اول به سادگی به عنوان کلاس سرعت شناخته می شد. اینها یک C داشتند که دور یک 10، 6، 4 یا 2 پیچیده شده بود. و اغلب به صورت C10، C6، C4 یا C2 نوشته می شد.

نسخه بعدی با نام کلاس سرعت UHS شناخته شد. اینها مانند U3 یا U1 یک U دارند که در اطراف 3 یا 1 پیچیده شده است.

آخرین نسخه به عنوان کلاس سرعت ویدئو شناخته می شود. مانند V90، V60، V30، V10 یا V6، یک V به دنبال آن یک عدد دارند. عدد در این مورد به حداقل مقدار سرعت نوشتن پایدار بر حسب مگابایت بر ثانیه اشاره دارد. بنابراین کارت V30 حداقل سرعت نوشتن پایدار 30 مگابایت بر ثانیه دارد و کارت V90 حداقل سرعت نوشتن پایدار 90 مگابایت بر ثانیه دارد.

با این حال، جایی که همه چیز کمی پیچیده می شود، این است که این رتبه بندی های سرعت لزوما منعکس کننده سرعت مطلق کارت نیستند. این بیشتر یک اعلان “مناسب برای استفاده” است تا یک اندازه گیری.

به عبارت دیگر، کارتی که دارای رتبه V30 است لزوما سریعتر از کارتی که دارای رتبه U3 است نیست. به این دلیل که برای نمایش امتیاز روی کارت، سازندگان باید کارت های خود را برای آن رتبه تایید کنند. همچنین شامل بازنگری در بسته بندی و مواد بازاریابی است که فرآیندی پرهزینه است. بنابراین هر سازنده ای بلافاصله به این دردسر و هزینه نمی رود. نتیجه این است که کار به این سادگی نیست که فقط به کارتی با رتبه V30 یا حتی V60 نگاه کنید و بدانید که سریعتر از کارتی است که فقط دارای رتبه U3 است. ممکن است اینطور باشد، اما این دقیقاً چیزی نیست که سیستم رتبه بندی نشان می دهد.

V90. کلاس V (برای ویدیو) یک نام گذاری جدید است که برای کارت هایی ایجاد شده است که برای کار با سرعت های مورد نیاز برای ویدیوهای 4K و 8K طراحی شده اند.

کارت های حافظه در کلاس V90 دارای حداقل سرعت نوشتن متوالی 90 مگابایت بر ثانیه هستند. بازار اصلی آنها برای دوربین‌هایی است که فیلم‌برداری 8K می‌کنند و در حال حاضر، این دوربین‌ها بسیار نادر هستند، اما این کلاس فضای زیادی برای سر ایجاد می‌کند، زیرا آن دوربین‌ها و فیلم‌برداری با نرخ بیت بالا رایج‌تر می‌شوند.

V60 برای کارت هایی اعمال می شود که حداقل سرعت نوشتن متوالی 60 مگابایت بر ثانیه را پشتیبانی می کنند. هدف آنها عمدتاً دوربین هایی است که ویدیوهای 4K و 8K ضبط می کنند. برخی از دوربین های جدیدتر که با نرخ بیت فوق العاده بالا ضبط می کنند، مانند Panasonic GH5، به V60 یا بالاتر نیاز دارند. با سایر دوربین‌های 4K که با نرخ بیت پایین‌تر ضبط می‌کنند، ممکن است از کارت V30 فرار کنید.

V30 برای کارت هایی اعمال می شود که از حداقل سرعت نوشتن متوالی 30 مگابایت بر ثانیه پشتیبانی می کنند. اینها برای پشتیبانی از حداقل ویدیوی فول اچ دی و برخی از دوربین های فیلمبرداری 4K طراحی شده اند.

U3 برای پشتیبانی از ضبط ویدیوی 4K با نرخ فیلمبرداری پایدار 30 مگابایت بر ثانیه طراحی شده است. این کلاس با کلاس جدیدتر V30 همپوشانی دارد.

U1 برای پشتیبانی از پخش بلادرنگ و ویدیوی HD (720p و 1080p) با حداقل سرعت نوشتن سریال 10 مگابایت بر ثانیه طراحی شده است. این با کلاس جدیدتر V10 همپوشانی دارد.

کلاس 10 طوری طراحی شده است که از ضبط 1080p با حداقل (اما نه در تمامی فریم) با حداقل سرعت نوشتن سریال 10 مگابایت بر ثانیه پشتیبانی می کند.

کلاس 2، 4، و 6. کلاس 2 از ضبط ویدیوی SD با حداقل سرعت نوشتن سریال 2 مگابایت بر ثانیه پشتیبانی می کند. کلاس‌های 4 و 6 برای پشتیبانی از ویدیوهای 720p و 1080p (اما نه همه نرخ‌های فریم) با حداقل سرعت نوشتن سریال به ترتیب 4 مگابایت بر ثانیه و 6 مگابایت بر ثانیه طراحی شده‌اند. اکثر دوربین‌های جدیدتر به کارت‌های سریع‌تر از این نیاز دارند، بنابراین کارت‌های حافظه در این کلاس‌های سرعت در حال حاضر به طور معمول در دسترس نیستند.

برای اهداف عملی، رایج‌ترین کلاس‌ها در حال حاضر کلاس 10، U1، U3، V30، V60 و V90 هستند که V60 و V90 سریع‌ترین کلاس‌های فعلی هستند. از نظر فنی هنوز هم می‌توان کارت‌های قدیمی‌تر و کندتر کلاس 2، 4 یا 6 را پیدا کرد، اما اکثر دوربین‌های مدرن احتمالاً با حداقل کارت‌های کلاس 10 بهتر کار می‌کنند، مخصوصاً برای ضبط ویدیو.

رتبه A چیست (به عنوان مثال، A1 و A2)؟

رتبه بندی A1 و A2 در کارت های SD بیشتری ظاهر می شود. اینها بخشی از نوع جدیدی از مشخصات سرعت هستند که برای اجرای برنامه ها از کارت حافظه مرتبط است. رتبه A یک مشخصات جداگانه است، نه یکی در یک دنباله. بنابراین ممکن است یک کارت به عنوان مثال دارای هر دو رتبه بندی A1 و V30 باشد.

تا این مرحله، بازار اصلی کارت‌های حافظه برای ذخیره‌سازی رسانه‌هایی مانند فیلم یا عکس بوده است. اما به طور فزاینده ای، دستگاه ها می توانند برنامه ها را مستقیماً از کارت حافظه اجرا کنند. و این مستلزم نوع متفاوتی از تعامل با فضای روی کارت حافظه است – به طور خاص، سرعت خواندن و نوشتن تصادفی و تکه های کوچک داده در هر جایی که روی کارت فضایی برای آنها وجود دارد قرار می گیرد.

بنابراین مشخصات A جدید

سرعت خواندن/نوشتن تصادفی را در خود جای داده است. اگر یک کارت حافظه برای دوربین می‌خرید، این کارت اهمیت خاصی ندارد زیرا چیزی که در آن‌ها مورد نیاز است سرعت متوالی است. بنابراین اگر در حال ضبط ویدیو (یا عکس‌برداری) هستید، کلاس‌های سرعتی که می‌خواهید جستجو کنید کلاس‌هایی هستند که با V (به عنوان مثال، V30 یا V60) یا U (U1 یا U3) شروع می‌شوند. اما اگر در حال خرید کارت حافظه برای یک دستگاه بازی مانند نینتندو سوییچ یا گوشی هوشمند یا نوع دیگری از دستگاه‌هایی هستید که برنامه‌ها را اجرا می‌کند و از کارت‌های حافظه SD یا microSD استفاده می‌کند، رتبه A به عنوان راهنمای بهترین کارت‌ها طراحی شده است. مناسب برای این نوع استفاده

من در اینجا اطلاعات بیشتری در مورد این رتبه بندی دارم.

UHS-I در مقابل UHS-II در مقابل UHS-III در مقابل SD Express

اکثر کارت‌های SD موجود در بازار دارای ویژگی به نام گذرگاه فوق‌سرعت هستند که به رابط بین کارت و دستگاه اشاره دارد. این یک سیستم رتبه بندی نیست – این یک نوع فناوری رابط اتوبوس است.

تاکنون شش دسته اتوبوس برای مشخصات کارت SD وجود داشته است. از میان آنها، کارت های SD UHS-I و UHS-II رایج ترین در دسترس هستند.

سرعت پیش‌فرض (DS) از سرعت اتوبوس تا 12.5 مگابیت بر ثانیه پشتیبانی می‌کند.

High Speed از سرعت اتوبوس تا 25 مگابایت بر ثانیه پشتیبانی می کند.

UHS-I حداکثر سرعت باس تا 104 مگابیت بر ثانیه را پشتیبانی می کند.

UHS-II تا 312 مگابایت بر ثانیه را پشتیبانی می کند.

همچنین مشخصاتی برای UHS-III وجود دارد که حداکثر سرعت آن به 624 مگابایت بر ثانیه می رسد، اما هیچ یک از این کارت ها تاکنون در بازار مصرف کننده در دسترس نبوده اند (و برای استفاده از آن به یک دستگاه UHS-III نیاز دارند).

و فراتر از آن، دیگری به نام SD Express وجود دارد که حداکثر تا 3940 مگابایت بر ثانیه دارد. تعداد انگشت شماری کارت SD با برچسب SD Express منتشر می شود، اما در عمل، اکثریت قریب به اتفاق دستگاه ها با SD Express سازگار نیستند و بنابراین نمی توانید از این سرعت های اضافی استفاده کنید.

برچسب محصول برای کارت های دارای این فناوری دارای UHS-I یا UHS-II یا گاهی اوقات فقط I یا II خواهد بود. از نظر فنی، باید اعداد رومی باشد، اما گاهی اوقات آن را با شماره 1 مانند UHS-1 می بینید (حتی برخی از سازندگان این اشتباه را انجام می دهند).

همچنین می توانید با نگاه کردن به خود کارت ها به راحتی آنها را از هم تشخیص دهید. کارت‌های UHS-I دارای یک ردیف پین در پشت هستند. کارت های UHS-II دارای دو ردیف پین (و UHS-III، سه) هستند. در این مثال، هر دوی اینها کارت های SanDisk Extreme Pro هستند، فقط نسل های مختلف.

کارت SD UHS-I در مقابل کارت SD UHS-II

مانند بسیاری از جنبه های کارت حافظه، بریده و خشک نمی شود. UHS-II (و UHS-III) سرعت های بالقوه بالاتری را امکان پذیر می کند، اما در عمل، هیچ تضمینی وجود ندارد که کارت SD UHS-II سریعتر از کارت SD UHS-I باشد، زیرا عوامل دیگری وجود دارند که در بازی نقش دارند.

یکی طراحی کارت است. نکته دیگر این است که مهم است که کارت را در چه چیزی قرار می دهید. توجه به این نکته مهم است که استفاده از افزایش سرعت بالقوه UHS-II مستلزم آن است که هم کارت و هم میزبان (به عنوان مثال، دستگاه، مانند کارت خوان یا دوربین یا تلفن) آن را پشتیبانی کنید. قرار دادن کارت UHS-II در دستگاهی که فقط از UHS-I پشتیبانی می کند کارساز خواهد بود، اما به طور خودکار به سرعت UHS-I برمی گردد. در مورد قرار دادن کارت UHS-I در دستگاه دارای UHS-II یا کارت SD Express در دستگاه میزبان UHS-II همینطور.

در اینجا حداکثر سرعت اتوبوس رابط های مختلف باس SD آمده است.

کلاس سرعت اتوبوس حداکثر سازگاری با سرعت اتوبوس

کلاس سرعت پیش‌فرض (DS) 12.5 مگابایت بر ثانیه SD / SDHC / SDXC / SDUC

سرعت بالا (HS) 25 مگابایت بر ثانیه SD / SDHC / SDXC / SDUC

سرعت فوق العاده بالا (UHS-I) 50–⁠104 مگابایت بر ثانیه SDHC / SDXC / SDUC

سرعت بسیار بالا II (UHS-II) 156–⁠312 مگابایت بر ثانیه SDHC / SDXC / SDUC

سرعت بسیار بالا III (UHS-III) 312–⁠624 مگابایت بر ثانیه SDHC / SDXC / SDUC

SD Express 985–⁠3940 MB/s SDHC / SDXC / SDUC

SD در مقابل microSD در مقابل CompactFlash در مقابل CFAST 2.0 در مقابل XQD 2.0

برخی از دوربین ها دارای چندین اسلات کارت حافظه هستند، بنابراین شما می توانید انتخاب کنید که از کدام یک استفاده کنید (یا از هر دو استفاده کنید).

سرعت کارت‌های SD در چند سال گذشته بسیار زیاد شده است. در حال حاضر، سریع‌ترین کارت‌های SD موجود در بازار مصرف، سریع‌تر از سریع‌ترین کارت‌های microSD، سریع‌تر از سریع‌ترین کارت‌های CompactFlash [4]، و کندتر از کارت‌های CFexpress/XQD و CFAST هستند. بنابراین اگر دوربین یا دستگاه شما دارای چندین اسلات باشد، معمولاً عملکرد سریع‌تری را از اسلات CFexpress/CFAST نسبت به اسلات SD دریافت خواهید کرد (اما این کارت‌ها معمولاً به طور قابل توجهی گران‌تر هستند).

Mini SD/miniSD در مقابل Micro SD/microSD

ممکن است با اشاره هایی به کارت های mini SD مواجه شوید. بیشتر اوقات، آنها در واقع به microSD اشاره می کنند – مردم گاهی اوقات از “mini SD” برای اشاره به کارت هایی که کوچکتر از کارت های SD معمولی هستند استفاده می کنند.

به عنوان یک موضوع فنی، چیزی به نام مشخصات کارت miniSD وجود دارد – این یکی از سه فاکتور شکل تعریف شده ای است که انجمن SD مشخص کرده است. اما در عمل، miniSD توسط ضریب فرم microSD پیشی گرفته است، و تقریباً در همه موارد – به استثنای بسیار تخصصی ترین کاربردها – آنچه مردم وقتی به دنبال کارت mini SD هستند در واقع یک کارت microSD است. معمولاً کارت‌های miniSD را برای فروش در فروشگاه‌ها یا آنلاین پیدا نمی‌کنید، و به سختی می‌توانید با دستگاه‌هایی که به‌طور خاص از آن‌ها استفاده می‌کنند، برخورد کنید.

MicroSDHC و microSDXC به کارت هایی با اندازه فیزیکی یکسان اشاره دارند. که متمایز

سیستم فایل روی برد اشاره دارد و همچنین به ظرفیت ذخیره سازی کارت مربوط می شود. اطلاعات بیشتری در مورد آن در بالا وجود دارد.

کارت‌های MicroSD معمولاً نوع کارت‌هایی هستند که در دستگاه‌هایی مانند گوشی‌های هوشمند، دستگاه‌های بازی، دوربین‌های اکشن و هواپیماهای بدون سرنشین استفاده می‌شوند. درست مانند کارت‌های SD، بهترین کارت‌های microSD سرعت، قابلیت اطمینان تولیدکنندگان بزرگ و مقرون به صرفه بودن را با هم ترکیب می‌کنند. من برخی از توصیه ها را جداگانه جمع آوری کرده ام.

فن آوری ها و تغییرات مرتبط

البته کارت‌های SD در خلاء فناوری کارت حافظه وجود ندارند. این یک فضای بسیار رقابتی است، با پیشرفت‌های تکنولوژیکی به سرعت در حال انجام است و برای تسلط بسیار زیاد است. در اینجا برخی از فناوری های آینده و رقیب مربوط به کارت های SD آورده شده است.

SD Express

انجمن SD به طور مرتب مشخصات را تغییر می دهد تا عملکرد سریعتر و بهتر کارت های SD و microSD را امکان پذیر کند. البته به خاطر خودش منطقی است، اما همچنین در زمینه رشد فزاینده فرمت‌های CFexpress انجمن CompactFlash، که برخی از آنها (به طور خاص، CFexpress Type-A) صراحتاً هدفشان جایگزینی SD است.

در ماه مه 2020، انجمن SD مشخصات SD Express 8.0 را با افزایش چشمگیر سرعت انتقال بالقوه منتشر کرد که امکان انتقال سرعت نزدیک به 4000 مگابایت بر ثانیه را فراهم می کرد. این طراحی شده است تا در کارت های SHDC، SDXC و SDUC در دسترس باشد. اما در حال حاضر، کارت‌های SD Express نادر هستند و دستگاه‌هایی که از SD Express پشتیبانی می‌کنند حتی نادرتر هستند. اگر یک کارت SD Express را در دستگاه غیر SD Express قرار دهید، همچنان کار خواهد کرد، اما به سرعت پایین‌ترین رابط بین دو باس بین کارت و دستگاه میزبان (یعنی معمولاً UHS-I یا UHS) برمی‌گردد.

SD در مقابل CFexpress Type-A

انواع جدیدی از کارت های حافظه وجود دارد که با نام CFexpress شناخته می شوند. آنها توسط یک گروه جداگانه (و رقیب) به نام CompactFlash Association توسعه یافته اند. در حال حاضر سه نوع کارت CFexpress وجود دارد: CFexpress Type A، CFexpress Type B و CFexpress Type C. هر نوع اندازه فیزیکی متفاوتی دارد و ویژگی های خاص خود را دارد.

کارت های CFexpress A اساساً همان ابعاد فیزیکی و طرح پین کارت های SD هستند. بنابراین یک کارت CFexpress A در یک اسلات SD قرار می گیرد و بالعکس. کارت‌های CFexpress A نیز بسیار سریع‌تر و گران‌تر از کارت‌های SD هستند، و در حال حاضر، حداقل، دوربین‌هایی که از آن‌ها پشتیبانی می‌کنند، عمدتاً در انتهای بازار هستند که عمدتاً توسط عکاسان حرفه‌ای زندگی می‌کنند.

اما نصب در اسلات با سازگاری یکسان نیست. برخی از دستگاه‌ها مانند دوربین بدون آینه سونی a1 و تعداد انگشت شماری کارت‌خوان، دارای اسلات‌هایی هستند که هر دو کارت CFexpress A و SD را با استفاده از یک اسلات می‌خوانند.

اما در اکثر دستگاه‌ها، فقط به این دلیل که کارت‌ها از نظر فیزیکی مناسب هستند، به معنای سازگاری آن نیست. دستگاه باید به طور خاص با CFexpress A سازگار باشد تا آن کارت ها کار کنند.

کارت های SD درجه صنعتی

برخی از تولیدکنندگان خطوطی از کارت‌های SD تولید می‌کنند که برای مصارف صنعتی سخت طراحی شده‌اند، جایی که دوام و قابلیت اطمینان بسیار مهم است.

احتمالاً کارت‌های «استقامت» را دیده‌اید که برای نوشتن و بازنویسی مداوم در مواردی مانند دوربین‌های داش‌کم و دوربین‌های امنیتی طراحی شده‌اند. کارت‌های درجه صنعتی نه تنها با ارائه استقامت بالا، بلکه محدوده دمای عملیاتی گسترده‌تر و ویژگی‌های اضافی برای افزایش دوام و قابلیت اطمینان، آن را به سطح بعدی می‌رسانند.

اما نتیجه این است که اینها نه ضروری هستند و نه برای استفاده منظم مصرف کننده در نظر گرفته شده اند. برای اکثریت قریب به اتفاق عکاسان، نیازی به جستجوی کارت‌های SD درجه صنعتی گران‌تر و سخت‌تر نیست. با این وجود، ممکن است استثنائاتی وجود داشته باشد: برای مثال، اگر در حال راه‌اندازی یک ایستگاه ضبط طولانی‌مدت در یک منطقه قطبی هستید، اتاق تکان دادن اضافی با دمای عملیاتی ممکن است مفید باشد. یا اگر در حال راه اندازی نوعی دوربین نظارتی یا نظارتی در یک محیط صنعتی هستید. بنابراین حداقل ارزش این را دارد که بدانیم چنین کارت های SD وجود دارند، حتی اگر اکثر ما هرگز به آن نیاز نداشته باشیم.

توسعه دهنده های کارت SD

در شرایطی که دوربین در موقعیتی به راحتی قابل دسترسی نیست، ممکن است بتوان از یک توسعه دهنده کارت SD برای دسترسی آسان تر به کارت استفاده کرد.

یک سر کابل نواری به شیار کارت حافظه SD دوربین متصل می شود. دیگری بسیار شبیه به کارت خوان SD است. در این بین یک کابل روبانی قرار دارد (می توانید آنها را در طول های مختلف تهیه کنید).

اینها برای استفاده معمولی از دوربین طراحی نشده‌اند، اما می‌توانند برای مثال زمانی که دوربین در نقطه‌ای غیرقابل دسترس برای عکس‌برداری تایم لپس نصب شده است مفید باشند، اما همچنان باید بتوانید هر از گاهی بدون حرکت به داده‌های عکس‌برداری دسترسی داشته باشید. دوربین (بی سیم همیشه ممکن یا عملی نیست). سایر امکانات شامل ترکیب آنها در یک مسکن اصلاح شده است.

چیزهایی که ارزش دانستن دارد

آنها ممکن است به نظر برسند که فقط تراشه های پلاستیکی هستند، اما در نوع خود دستگاه های بسیار پیچیده ای هستند. یک پردازنده کوچک، کنترل‌کننده‌های حافظه فلش NAND برای مدیریت جریان داده‌ها، خود ذخیره‌سازی FLASH و سایر اجزای الکترونیکی وجود دارد که همه در آن بسته کوچک بسته‌بندی شده‌اند.

قد کارت های SD 32 میلی متر است،

عرض 24 میلی متر و عمق 2.1 تا 1.4 میلی متر.

بهترین انواع کارت SD برای دوربین ها

همه دوربین ها نمی توانند با همه کارت های SD کار کنند. به عنوان مثال، برخی از دوربین های دیجیتال کاملا قدیمی، فقط با کارت های SD و SDHC سازگار هستند و کارت های SDXC را نمی شناسند. بنابراین همیشه در مشخصات دوربین یا دفترچه راهنمای دوربین مطمئن شوید که SDXC ذکر شده باشد. و البته برخی از دوربین ها از انواع کارت حافظه غیر از SD استفاده می کنند.

به عنوان یک قانون کلی، دوربین‌ها با کارت‌هایی که سرعت نوشتن متوالی کافی دارند، بهترین عملکرد را دارند. این بیشتر در هنگام فیلم‌برداری صادق است، اما در هنگام عکس‌برداری با حالت پیاپی پیوسته یا حتی تایم لپس با فواصل زمانی کوتاه نیز می‌تواند مشکل ساز باشد. بنابراین به دنبال سیستم رتبه بندی باشید که به طور خاص برای چنین سرعتی طراحی شده است. اکثر کارت‌های موجود در بازار این روزها با این سیستم‌های رتبه‌بندی عرضه می‌شوند. در افزایش سرعت باید دارای: U1، U3، V30، V60 یا V90 باشد.

اکثر دوربین‌های مدل فعلی، مانند دوربین‌های DSLR و دوربین‌های بدون آینه، دارای اسلات کارت SD UHS-I هستند، اما دوربین‌های پیشرفته‌تر اکنون شروع به استفاده از UHS-II کرده‌اند.

بهترین انواع کارت SD برای دستگاه های بازی

دستگاه های بازی به روشی متفاوت از دوربین ها روی کارت حافظه خود می نویسند. برای مثال، چیزی شبیه به سوییچ نینتندو، از تعداد زیادی داده کوچک استفاده می کند که باید به سرعت نوشته و خوانده شوند. بنابراین به جای یک جریان طولانی، لقمه های کوچکی است.

سیستم رتبه بندی برای این نوع استفاده با A شروع می شود (مثلا A1 یا A2). فقط کارت‌های SD جدیدتر دارای این قابلیت هستند. کارت‌هایی بدون این رتبه‌بندی نیز وجود دارند که احتمالاً به خوبی کار می‌کنند، اما وجود این رتبه‌بندی به‌طور خاص برای ارائه تضمین مناسب بودن آن برای این نوع استفاده طراحی شده است.

در برخی موارد، کارت های خاصی برای این کار وجود دارد. به عنوان مثال، SanDisk یک کارت SD را به طور خاص برای نینتندو سوییچ به بازار عرضه می کند (و با این حال دارای رتبه A نیست).

بهترین انواع کارت SD برای دوربین های اکشن

اکثر دوربین های اکشن کوچک هستند و برای صرفه جویی در فضا معمولا از کارت های microSD استفاده می کنند. و اکثر آنها به سمت ضبط ویدیویی با نرخ بیت بالا و وضوح بالا، مانند 4K یا 5K طراحی شده اند. بنابراین شما کارتی می خواهید که سرعت نوشتن متوالی بالایی داشته باشد، که اغلب به این معنی است که به دنبال کارتی باشید که دارای رتبه V30، V60 یا V90 باشد.

بهترین انواع کارت SD برای ذخیره و بایگانی داده ها

کارت‌های SD برای ذخیره‌سازی طولانی‌مدت داده‌ها طراحی نشده‌اند، بنابراین استفاده از آن را به‌عنوان نسخه اصلی توصیه نمی‌کنم. اما اگر یک نسخه پشتیبان دارید و از آن استفاده می‌کنید، مثلاً برای یک مجموعه موسیقی قابل حمل MP3 یا فایل‌های ویدیویی برای تماشا در پرواز یا عکس‌ها برای دادن به شخص دیگری، سرعت کارت تقریباً بی‌ربط است. با یک کارت کند، ممکن است کمی بیشتر طول بکشد تا فایل ها را روی کارت کپی کنید و دوباره آنها را بارگیری کنید، اما برای استفاده های ذخیره سازی معمولاً ناراحت کننده نیست.

برخی از لپ‌تاپ‌ها و حتی برخی از رایانه‌های رومیزی دارای اسلات کارت‌خوان SD داخلی هستند.

بهترین انواع کارت SD برای داش‌کم‌ها و دوربین‌های مداربسته

دوربین‌های داش‌کم و دوربین‌های امنیتی معمولاً روی حلقه ضبط می‌کنند. یعنی آنها به طور مداوم روی داده های قبلی می نویسند و دائماً این کار را انجام می دهند.

کارت‌های SD در نهایت پس از تعداد زیادی عملیات داده از کار می‌افتند، اما انواعی از کارت‌های SD وجود دارند که برای این نوع استفاده مداوم طراحی شده‌اند که محافظت بیشتری در برابر خرابی ارائه می‌دهند. در جایی به دنبال کلمه “استقامت” در آنها بگردید، مانند این یکی از سامسونگ یا این یکی از SanDisk.

توصیه های عمومی برای استفاده از کارت های SD

در اینجا چند نکته کلی برای خرید و استفاده از کارت SD آورده شده است.

تعداد زیادی کارت حافظه تقلبی در بازار وجود دارد، به خصوص زمانی که شما به صورت آنلاین خرید می کنید. خرید از یک خرده فروش معتبر به کاهش خطر تقلبی کمک می کند.

کارت‌های SD به‌طور شگفت‌انگیزی قوی و ناهموار هستند و به‌عنوان ضد آب، ضد ضربه، ضد یخ، ضد گرد و غبار و ضد اشعه ایکس تبلیغ می‌شوند. حتی برخی هستند که برای مقاوم شدن در برابر آسیب های فیزیکی تلاش زیادی می کنند. اما با گفتن این حرف، آنها کاملاً تخریب ناپذیر نیستند و من به طور تصادفی موفق شده ام کارت ها را بشکنم. و از آنجایی که بسیار کوچک هستند، وقتی داخل دستگاه نیستند، به راحتی می‌توان آنها را نادرست کرد.

آنها همچنین برای ذخیره سازی آرشیوی طولانی مدت عکس ها و فیلم ها طراحی نشده اند. این تمرین خوبی است که داده ها را در اسرع وقت بارگیری کنید و به طور ایمن از آنها نسخه پشتیبان تهیه کنید.

کارت های SD محصولات الکترونیکی پیچیده ای هستند. و در حالی که تولید مدرن – حداقل، از تولیدکنندگان بزرگتر و معتبرتر کارت حافظه – به طور قابل توجهی قابل اعتماد است، هنوز درصد کمی از محصولات الکترونیکی وجود دارد که در نهایت در فرآیند تولید معیوب می شوند. بنابراین تمرین خوبی است که کارت خود را قبل از استفاده از آن در یک برنامه کاربردی مهم آزمایش کنید. شما نمی خواهید به مقصد خود برسید، یک کارت SD جدید را باز کنید و متوجه شوید که آن معیوب است. بهتر است، یک یدکی (یا بهتر از آن، یدکی) به عنوان پشتیبان در دسترس داشته باشید.

همیشه کارت را به جای رایانه خود در دوربین فرمت کنید و این کار را نسبتاً منظم انجام دهید. این باعث می شود سیستم فایل کارت حافظه همانطور که دوربین می خواهد تنظیم شود و خطر مشکلات قالب بندی را کاهش می دهد.

اگر امکان فرمت کردن کارت در دوربین یا دستگاه وجود ندارد –

اگر این کاری نیست که می خواهید انجام دهید، می توانید کارت ها را با استفاده از رایانه نیز قالب بندی کنید. اما نکاتی وجود دارد که هنگام فرمت کردن کارت‌های SD باید بدانید تا خطرات مشکلات دوربین شما با آنها به حداقل برسد. بنابراین من راهنماهایی در مورد نحوه قالب بندی کارت های SD در مک و نحوه استفاده از برنامه رایگان SD Card Formatter برای Windows یا Mac گردآوری کرده ام. برای انعطاف پذیری بیشتر، می توانید از ابزارهای داخلی سیستم عامل رایانه خود نیز استفاده کنید. با این حال، خطر انحراف از استاندارد این است که ممکن است هنگام قرار دادن کارت در دستگاهی که قصد استفاده از آن را دارید، با مشکلات سازگاری مواجه شوید.

در حین انتقال داده های پایدار، مانند هنگام ضبط ضبط با نرخ بیت بالا، کارت های حافظه می توانند بسیار داغ شوند. این معمولاً طبیعی است، اما به این معنی است که باید هر برچسب، چسب یا چسبی که ممکن است ذوب یا بسوزد یا باعث گیر کردن کارت در دوربین شود، اضافه کنید.

با استفاده از آداپتور microSD به SD می توانید از کارت های microSD در اسلات کارت SD استفاده کنید. اکثر آنها UHS-I هستند، اما گاهی اوقات می توانید یکی را پیدا کنید که UHS-II است.

نحوه بازیابی اطلاعات از کارت SD

اگر به طور تصادفی آنها را حذف کرده باشید، اغلب امکان بازیابی عکس ها و ویدیوها از کارت SD وجود دارد. نه همیشه، اما به طور شگفت انگیزی اغلب. این بیشتر به دلیل روشی است که اکثر دوربین ها کارت حافظه را “فرمت” می کنند. اغلب اوقات، دوربین از آنچه به عنوان فرمت سطح بالا شناخته می شود استفاده می کند. این اساساً فایل فهرست را حذف می کند، اما داده های واقعی را به طور کامل پاک نمی کند. برخی از دوربین ها گزینه ایمن تر “فرمت سطح پایین” دارند که ایمن تر است، اما نسبتاً غیر معمول است.

با فرمت سطح بالا، نرم افزاری موجود است که می تواند کارت را اسکن کرده و اغلب اطلاعات را از آن بازیابی کند. با این حال، اگر داده ها بازنویسی شوند، شانس کاهش می یابد، بنابراین بهتر است فوراً استفاده از کارت را متوقف کنید.

برخی از گزینه‌های نرم‌افزار بازیابی اطلاعات رایگان وجود دارد که به خوبی کار می‌کنند، اما برنامه‌های کاربرپسندتر معمولاً برنامه‌های پولی هستند. اما معمولاً می‌توانید حداقل قبل از تصمیم‌گیری در مورد خرید مجوز برای اجرای فرآیند بازیابی واقعی، یک اسکن با نسخه آزمایشی اجرا کنید.

من یک راهنمای دقیق در مورد نحوه بازیابی عکس های حذف شده از کارت SD به طور جداگانه دارم.

سوالات متداول انواع کارت SD

انواع و کلاس های کارت حافظه SD چیست؟

سه نوع اصلی کارت SD وجود دارد: SD، SDHC و SDXC. آنها عمدتا در ظرفیت و سیستم فایل متفاوت هستند. در مورد کلاس‌ها، کارت‌های SD بر اساس حداقل سرعت نوشتن دسته‌بندی می‌شوند: کلاس 2، کلاس 4، کلاس 6 و کلاس 10، که کلاس 10 سریع‌ترین است. همچنین کلاس سرعت UHS (U1 و U3) و کلاس سرعت ویدیویی (V10، V30، V60 و V90) برای نیازهای عملکردی بالاتر نیز وجود دارد.

تفاوت بین کارت های SD کلاس 4 و کلاس 10 چیست؟

پاسخ: تفاوت اصلی در حداقل سرعت نوشتن آنها نهفته است. کارت های SD کلاس 4 حداقل سرعت نوشتن 4 مگابایت بر ثانیه دارند، در حالی که کارت های SD کلاس 10 حداقل سرعت نوشتن 10 مگابایت بر ثانیه را ارائه می دهند. کارت‌های کلاس بالاتر عملکرد بهتری را ارائه می‌کنند و عموماً برای گرفتن عکس و فیلم با وضوح بالا توصیه می‌شوند.

آیا می توانم از کارت SD کلاس بالاتر در دستگاهی که برای کارت های کلاس پایین طراحی شده است استفاده کنم؟

بله، کارت‌های SD به طور کلی با عقب سازگار هستند. استفاده از کارت کلاس بالاتر در دستگاهی که برای طبقه پایین‌تر طراحی شده است باید کارساز باشد، اما ممکن است دستگاه به طور کامل از قابلیت‌های عملکرد بالاتر کارت استفاده نکند.

با این حال، یک استثنا وجود دارد که از نظر فنی «کلاس» کارت نیست. برخی از دستگاه های قدیمی کارت های SDHC را می پذیرند اما کارت های SDXC را نمی پذیرند.

تفاوت بین کارت های SD، SDHC و SDXC چیست؟

ظرفیت کارت های SD تا 2 گیگابایت، کارت های SDHC بین 2 تا 32 گیگابایت و کارت های SDXC بین 32 گیگابایت تا 2 ترابایت ظرفیت دارند. کارت‌های SDHC و SDXC نیز از سیستم‌های فایل مختلفی استفاده می‌کنند که SDHC از FAT32 و SDXC از exFAT استفاده می‌کند.

آیا همه کارت های SD با همه دوربین ها سازگار هستند؟

لازم نیست. در حالی که کارت‌های SD از یک استاندارد پیروی می‌کنند، همه دوربین‌ها از همه نوع کارت و ظرفیت پشتیبانی نمی‌کنند. مشخصات دوربین یا دفترچه راهنمای کاربر خود را بررسی کنید تا مشخص کنید کدام کارت با دستگاه شما سازگار است.

تفاوت بین کارت های SD U1 و U3 چیست؟ U1 یا U3 کدام بهتر است؟

پاسخ: کارت های U1 و U3 بخشی از کلاس سرعت UHS (سرعت فوق العاده بالا) هستند. کارت های U1 حداقل سرعت نوشتن 10 مگابایت بر ثانیه دارند، در حالی که کارت های U3 حداقل سرعت نوشتن 30 مگابایت بر ثانیه دارند. کارت‌های U3 برای عملکرد سریع‌تر رتبه‌بندی می‌شوند و برای فیلم‌برداری با وضوح بالا و عکاسی در حالت پشت سر هم مناسب‌تر هستند.

از نظر فنی، می توان از رایانه برای فرمت کردن، مثلاً یک کارت SDHC 32 گیگابایتی با exFAT یا یک کارت 128 گیگابایتی SDXC با FAT32 استفاده کرد. اما انجام این کار برخلاف مشخصات SD Association است، می‌تواند در برخی دوربین‌ها مشکلاتی ایجاد کند و دفعه بعد که کارت را در دوربین فرمت می‌کنید، روی استاندارد مناسب بازنویسی می‌شوند. به طور کلی، من آن را توصیه نمی کنم. برعکس، اگر می‌خواهید از رایانه برای قالب‌بندی کارت SD استفاده کنید، اما می‌خواهید مطمئن شوید که این کار با سیستم فایل صحیح انجام می‌شود، یک گزینه قابل اعتماد فرمت‌کننده رسمی کارت SD است که یک برنامه رایانه رایگان برای Windows و Mac است.

حداکثر اندازه تئوری فایل در exFAT 16 exbibyte است، اما در عمل، با 128 pebiby کوچکتر محدود می شود.

حد پارتیشن tes در هر صورت، اینها مرتبه های بزرگی بزرگتر از هر دستگاه مصرف کننده ای است که قرار است تولید کند.

برای کسانی که محدوده دارند، به این دلیل است که آن مشخصات را می توان به صورت نیمه دوطرفه یا تمام دوبلکس پیاده سازی کرد – اساساً چند خط برای عملیات خواندن/نوشتن استفاده می شود.

این در مورد خود کارت‌ها صادق است، اما برخی از دستگاه‌ها می‌توانند از اسلات‌های CompactFlash بسیار سریع‌تر از اسلات‌های SD بخوانند.